به گزارش خبرنگار وسائل، به مناسب ایام شهادت امیرمؤمنان گزارشی کوتاه از زندگی سیاسی مبارزاتی آن حضرت، برگرفته از فرمایشات رهبر معظم انقلاب تقدیم می شود.
مجاهدت در راه برپاداشتن نظام اسلامی
آن روزی که نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) بار رسالت را بر دوش گرفت، از اولین ساعات یک مبارز و مجاهد مؤمن و فداکار که هنوز در دوران نوجوانی بود در کنار خود پیدا کرد، و او علی بود. تا آخرین ساعات عمر با برکت پیامبر مجاهدت در راه برپاداشتن نظام اسلامی و بعد حفظ کردن ان، لحظه ای امیرمؤمنان را فارغ نگذاشت.
ایثار، خط مستمر حیات امیرمؤمنان
بُعد دیگر از زندگی امیرمؤمنان در میدان حکومت است. آن وقتی که این انسان بزرگ اندیش و بزرگ بر مسند قدرت و حکومت دست پیدا کرد، در آن دوران کوتاه کاری کرد که اگر سال های سال مورخان و نویسندگان و هنرمندان بنویسند و تفسیر کنند کم گفته اند و کم تصویر کرده اند. وضع زندگی امیرمؤمنان در دوران حکومت، قیامتی است. اصلا علی معنای حکومت را عوض کرد. او تجسم حکومت الهی، تجسم آیات قرآن در میان مسلمین، تجسم «اشداء علی الکفار رحماء بینهم» و تجسم عدل مطلق بود. بزرگترین خصوصیت او تقواست. نهج البلاغه او کتاب تقواست و زندگی او راه و رسم تقواست.
وقتی تاریخ زندگی امیرمؤمنان را مورد توجه قرار گیرد، از کودکی، از آن وقتی که در نه سالگی یا سیزده سالگی، به نبوت رسول اکرم ایمان آورد و آگاهانه و هوشیارانه حقیقت را شناخت وبه آن تمسک جست از آن لحظه تا آن لحظه ای که در محراب عبادت مثل سحرگاه روز نوزدهم ماه رمضانی جان خودش را در راه خدا داد و خشنود و خوشحال و سرشار از شوق به لقاء پروردگار رسید، در طول این پنجاه و سه سال، یک خط مستمری وجود دارد که آن خط ایثار و از خودگذشتگی است.
دوران خلافت
در دوران خلافت امیرمؤمنان نشان داد که اصول اسلامی و ارزش های اسلامی که در دوران انزوای اسلام و در دوران کوچک جامعه اسلامی به وجود آمده بود، در دوران رفاه و گسترش و اقتدار و پیشرفت و توسعه مادی جامعه اسلامی هم قابل پیاده شدن است. اصول اسلامی، عدالت اسلامی، تکریم انسان، روحیه جهاد، سازندگی اسلامی، مبانی اخلاقی و ارزشی اسلام در دوران پیغمبر با وحی الهی نازل شد و تا آن حدی که ممکن بود، به وسیله پیغمر در جامعه اسلامی اعمال شد؛ اما جامعه اسلامی زمان پیامبر مگر چه بود؟ تا ده سال فقط یک مدینه بود؛ یک شهر کوچک چند هزار نفری. بعد هم که مکه و طائف را فتح کردند؛ یک منطقه محدود با یک ثروت بسیار محدود، با فقر همه گیر و امکانات بسیار کم در اختیارشان بود. ارزش های اسلامی در چنین محیطی پایه گذاری شد.
دلالت حکومت علوی بر فرا زمانی بودن ارزش های نبوی
از آن روزی که پیغمر از دنیا رفت، بیست و پنج سال گذشته است. در این بیست و پنج سال، وسعت کشور اسلامی صدها برابر شده، نه دو برابر و سه برابر و ده برابر. یعنی آن روزی که امیرمؤمنان به حکومت رسید، از آسیای میانه تا شمال آفریقا در حیطه قدرت حکومت اسلام بود. از دو دولت بزرگ همسایه دولت اسلامی او یعنی ایران و روم یکی به یکی منهدم شده بود، که حکومت ایران بود، و تمام سرزمین ایران آن روز در اختیار اسلام قرار گرفته بود. بخش عمده ای از سرزمین روم هم که شامات و فلسطین و موصل و ... بود در اختیار اسلام قرار گرفته بود. بنابراین ثروت زیادی به وجود آمده بود؛ دیگر فقر و کمبود و کم غذایی وجود نداشت؛ طلا رایج شده بود، پول زیاد شده بود، ثروت های فراوان به وجود آمده بود. لذا کشور اسلامی ثروتمند شده بود. خیلی از رفاه بیش از اندازه لازم برخوردار شده بودند.
اگر علی را از این وسط حذف می کردیم، ممکن بود تاریخ این طور قضاوت کند که اصول اسلامی و ارزش های نبوی خوب بود؛ اما در همان دوره مدینه النبی، همان دوره کوچکی و فقر جامعه اسلامی. اما بعد جامعه اسلامی بزرگ شد و با تمدن های گوناگون آمیخته شد؛ دیگر آن اصول کافی نیست نمی تواند کشور را اداره کند.
امیرمؤمنان در این پنج سال با عمل و سیره و شیوه حکومت خود نشان داد که نه، همان اصول درخشان صدر نبوت – همان نبوت، عدل، انصاف، مساوات، همان برابری بین انسان ها- با خلیفه مقتدری مثل امیرمؤمنان قابل اجرا است. این چیزی که در تاریخ مانده است. هرچند بعد از امیرمؤمنان این روش ادامه داده نشد، اما ایشان نشان داد که اگر حاکم اسلامی و مدیران جامعه و مدیران مسلمان تصمیم داشته باشند، بنا داشته باشند و اعتقاد راسخ داشته باشند، می توانند همان اصول را در دوران گسترش منطقه حکومت اسلامی و پدید آمدن شرایط گوناگون و جدید زندگی، باز هم اجرا کنند و مردم از آن بهره مند نمایند. معلوم است؛ عدالت اجتماعی در یک جامعه ده، پانزده هزار نفری مدینه کجا، عدالت اجتماعی در یک جامعه چندین ده میلیونی و چندین صد میلیونی حکومت دوران امیرمؤمنان کجا؟ و امیرمؤمنان این کار را کرد./229/ف